^{Atatürk, Florya’dan Çekmece’ye doğru bir yaya yürüyüşünde, bir ağaç altında dinlenen ihtiyar bir adama rastladı.Adam hürmetl ayağa kalktı, Ata’y ı selamladı.}

^{Atatürk sordu:}

^{-Beni tanırmısın?}

^{–Tanımaz olur muyum? Evimde resmin bile var!..}

^{Atatürk memnun olmuştu.Konuşmaya başladılar.İhtiyar:}

^{-Bir işine aklım ermedi, dedi.Cumhuriyetçiliği,İnkılapçılığı,Milliyetçiliği,Halkçılığı,hatta Devletçiliği anlıyorum ama, şu ”Lailkliği” pek kavrayamadım.Neden herşeyi birden bozdun?}

^Ata:

^{-Bunu sana bir hikaye ile anlatayım, dedi.Amr ibnl as, Mısır’ı fethettiği zaman, halife Ömer’e bir mektup yazmış:”burada birçok kütüphaneler, içlerinde de bir sürü kitaplar var.Bunları yakayım mı, yoksa bırakayım mı?.. Ömer cevap vermiş:”kitaplar tetkik et,eğer faydasız şeyler ise, yak! Yok, eğer faydalı şeyler ise yine yak! Çünkü halk, o kitapları okudukça, onlara uymaktan vazgeçmeyecekler, eskiyi unutmayacaklar ve bize -yani, yeniye ve yeniliğe- daima düşman olacaktır!..”}

^{Hikayeyi anlatan, ihtiyara sordu:}

^{-Şimdi sana Laikliğin ne olduğunu izah edeyim mi?..}

^{İhtiyar, derin bir sezgi ve sağduyu ile cevap verdi:}

^{-İstemez Paşam, dedi hepsini anladım!}