Şimdi, bu günlerdeki dğer olaylara göz atalım. 1922 Kasım ayının on yedinci günü Ankara Öğretmenler Birliği genel bir toplantı yaptı: Ankara devlet merkezi olduğuna göre oradaki öğretmenler birliğinen de genel merkez olmasına karar verildi.

Kadınlar hakkında bir devrim henüz yapılmamıştı ve kadınların toplantılara geldikleri pek az görülüyordu.

O gün toplantıya kadın öğretmenlerden üç kişi gelmiş, ön sıraya oturmuşlardı; geride olan erkeklerle onlar arasındakisıralardan birkaçı boş bırakılmıştı.

 Ertesi gün meclikteki sarıklı meb’uslar köpürdüler; bu hareketi dinsizlik, ahlaksızlık, küstahlık saydılar; Atatürk’e şikayet ettiler.

Atatürk onları dikkatle dünledi; sonra fena halde kızmış göründü. Yanındakilere sordu:

-Öğretmenler birliği başkanı kimdir?

-Mazhar Müfit…

-Çağırın onu…

Hocalar pek memnun görünüyorlardı.Birkaç dakika sonra Mazhar Müfit gelince Atatürk ona çıkıştı:

-Siz öğretmenler toplantısında ne yapmışsınız? Bu ne ayıp şey…

Atatürk gayet ileri düşünüşlü adam olduğu, hocaların şikayetlerini de öğrendiği için Mazhar Müfit şaşırdı;birşeyler söylemek istedi:

-Efendim, Yemin edeirm ki…

Sözlerini bitirmeğe vakit kalmadan Atatürk gürledi:

-Bırak, bırak hepsini biliyorum. Toplantıya kadın öğretmenleri de çağırmışsınız!

Hocalar uygarlığa karşı zafer kazandıklarını zannederek gurur duyuyorlardı. Diğerler Atatürk’ün böyle konuşacağına ihtimal vermediklerinden hayretten dona kalmışlardı.

Atatürk devam etti:

-Fakat onları niçin ayrı sıralara oturttunuz? Siz kendinize mi güvenmiyorsunuz? Yoksa Türk kadınının faziletine mi? Bir daha öyle ayrılık görmiyeyim anlaşıldı mı?

Hocaların başlarından aşağı buzlu sular dökülmüştü; süklüm püklüm çıktılar.

N. A. BANOĞLU, YAYINLANMIŞ BELGELERLE ATATÜRK, SİYASİ VE ÖZEL HAYATI-İLKELERİ, 2. BASKI, İST. , 198, S. 148